تأثیر محلول پاشی برگی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی رقم کاماروسا (Fragaria x annanasa cv. Camarosa)

به‌منظور مطالعۀ تأثیر محلول‏پاشی برگی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات کیفی میوۀ توت‌فرنگی آزمایشی به‌صورت فاکتوریل (تیمار + زمان برداشت میوه) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طی سال‏های 1390‌ـ 1391در گلخانۀ گروه علوم مهندسی و علوم باغبانی فضای سبز دانشگاه تهران واقع در کرج انجام شد. گیاهان آزمایش‌شده در گلدان‏هایی به ابعاد 30Í30 لیتر و از طریق کوکوپیت و پرلیت به نسبت 1:1 به‌منزلۀ بستر کاشته‌ شده و سالیسیلیک اسید در چهار سطح صفر، 1، 2 و 4 میلی‌مولار بر روی بوته‌های توت‌فرنگی هر ماه یک بار مه‌پاشی شد. میوه‌ها پس از رسیدن به چهار گروه تقسیم شدند. دستۀ اول میوه‌های رسیده و با فاصلۀ یک هفته پس از محلول‌پاشی، دستۀ دوم پس از رسیدن و دو هفته پس از محلول‌پاشی و به این ترتیب دسته‌های سوم و چهارم به‌ترتیب سه و چهار هفته پس از رسیدن و دریافت تیمار محلول‌پاشی به آزمایشگاه منتقل شدند. گیاهان توت‌فرنگی در مورد صفات کیفی مانند وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون، pH، ویتامین ث و ظرفیت آنتی‌اکسیدان میوه بررسی شدند. نتایج نشان دادند که با تأخیر در زمان برداشت میوه، متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون، ویتامین ث و ظرفیت آنتی‌اکسیدان میوه به طور معنا‏داری کاهش و درصد مواد جامد محلول افزایش می‏یابد. در بین غلظت‌های مه‌پاشی شدۀ سالیسیلیک اسید، غلظت 2 میلی‌مولار، بهترین اثر را بر متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیتۀ قابل تیتراسیون و ظرفیت آنتی‌اکسیدان میوه داشت. تیمار سالیسیلیک اسید 4 میلی‌مولار، میوه‌هایی با ویتامین ث بالا ایجاد کرد. در گروه شاهد تمامی صفات اندازه‏گیری شده نامطلوب بود. غلظت 2 میلی‌مولار با بیشترین صفات مطلوب، بهترین غلظت برای مه‌پاشی بوتۀ توت‌فرنگی توصیه می‏شود.‌